دانشمندان در حال بررسی این موضوع هستند که چرا برخی افراد پس از ابتلا به کووید-۱۹ حس بویایی خود را از دست می‌دهند.
مطالعه ای که دوشنبه در مجله Nauture Genetics منتشر شد، یک عامل خطر ژنتیکی مرتبط با از دست دادن بویایی پس از عفونت کووید را شناسایی کرد، کشفی که کارشناسان را به درک الگوی گیج کننده نزدیک‌تر می‌کند ممکن است راه هایی را برای درمان‌های بسیار مورد نیاز نشان دهد.
شش ماه پس از ابتلا به کویید، حدود 1.6 میلیون نفر در ایالات متحده هنوز قادر به بوییدن نیستند یا تغییری در توانایی بویایی خود تجربه کرده اند. علت دقیق از دست دادن حسی مربوط به کووید مشخص نیست، اما دانشمندان فکر می کنند که از آسیب به سلول‌های بویایی در بخشی از بینی به نام اپیتلیوم بویایی ناشی می‌شود. این سلول‌ها از نورون های بویایی محافظت می کنند که به انسان کمک می کنند بو را حس کنند.
دکتر جاستین ترنر، استادیار گوش و حلق و بینی در دانشگاه واندربیلت که در این مطالعه شرکت کرده است، می گوید که چگونه از عفونت به از دست دادن بویایی می‌رسیم هنوز مشخص نیست.
او گفت: «داده‌های اولیه نشان می‌دهد که سلول های پشتیبان اپیتلیوم بویایی آن هایی هستند که بیشتر توسط ویروس آلوده می‌شوند و احتمالاً این منجر به مرگ خود نورون ها می شود.» اما واقعاً نمی‌دانم چرا و چه زمانی این اتفاق می‌افتد، و چرا به نظر می‌رسد ترجیحاً در افراد خاصی اتفاق می‌افتد.
بر اساس این مطالعه، یک مکان ژنتیکی نزدیک به دو ژن بویایی با از دست دادن بویایی و چشایی ناشی از کوید مرتبط است. لوکوس موقعیت ثابت یک ژن روی کروموزوم است.
این عامل خطر ژنتیکی احتمال از دست دادن بویایی یا چشایی را ۱۱ درصد افزایش دهد. در حالی که برخی تخمین ها حاکی از آن است که از هر ۵ بیمار کووید، ۴ نفر این حواس را به دست می آورند، تحقیقات نشان می دهد که ناتوانی مداوم یا کاهش توانایی بویایی و چشایی بر روابط، سلامت جسمی و رفاه روانی تاثیر می گذارد.
اینکه چگونه UGT2A1 و UGT2A2 در این فرآیند دخیل هستند، مشخص نیست، اگرچه او و همکارانش فرض می کنند که ژن ها «ممکن است در فیزیولوژی سلول های آلوده نقش داشته باشند»
ترنر گفت، برای استفاده از این یافته‌ها، دانشمندان باید درباره نحوه بیان این ژن ها و عملکرد آن ها در سیگنال دهی بویایی اطلاعات بیشتری کسب کنند.
